2. "A teraz idę spać.Dobranoc!"

No,jakoś idzie.Drugi rozdział,zapraszam :)


*Pam*

Stałam w kuchni walcząc z mikrofalówką,gdy usłyszałam dźwięk otwieranych drzwi.

-Hej!-zawołałam gdy zobaczyłam Louisa,Zayna Liama,Harrego i Nialla przechodzących do salonu.

 Wszyscy odparli mi podobnym powitaniem.Liam wtargnął do kuchni i zwinął kanapkę,którą zrobiłam dla siebie,więc oberwał ode mnie w plecy,ale chyba nie wystarczająco mocno,bo wciąż się śmiał gdy uciekł do salonu.

 Wzięłam miskę ze świeżo zrobionym popcornem i wyminęłam kuchenną wysepkę,by znaleźć się w salonie.Był obszerny i dobrze zaplanowany;beżowe ściany,meble z ciemnego,mocnego drewna przyozdobione wykończeniami z brązu.Linia między kafelkami podłogowymi w kuchni a jasnymi panelami wyznaczała granicę miedzy dwoma pokojami,po mojej prawej znajdowały się schody,garderoba i przedpokój.Mniej więcej na środku salonu znajdowała się duża,beżowa kanapa z licznymi poduszkami i kocami,które teraz walały się po całym parterze,przed nią przesunięty na bok stolik,miękki,brązowy dywan rozłożony na podłodze,trochę dalej telewizor wmątowany w meblościankę,po jego obu stronach stały szafki zapełnione płytami z muzyką,filmami i książkami.Gdyby spojrzeć dalej,można by zobaczyć spory stół otoczony sześcioma krzesłami,a za nim okno zajmujące większość ściany,przez które widać było werandę i ogród razem z wyjściem na zewnątrz.Ogółem,mimo swoich rozmiarów,salon sprawiał wrażenie przytulnego.

 Siłą wepchnęłam się między Liama a Harrego siedzących na kanapie tak,że zajmowali całą jej powierzchnie ( było jej dużo),po chwili pojawiła się Victoria i Perrie,zabrały miękkie pufy z drugiego końca salonu i na nich usiadły.

 Film akurat się zaczął.Miał to być horror.Zupełnie nie nadaję się do oglądania horrorów bo boję się dosłownie wszystkiego,ale nawet ja mogłam stwierdzić,że jest beznadziejny i głupi.Eleanor w połowie zrezygnowała z oglądania,tylko przytulała się z Louisem,a Niall zjadł mi cały popcorn.Już dawno zsunęłam się z kanapy na dywan tam,gdzie siedział blondyn i pod pretekstem strachu,usiadłam jak najbliżej.

 Można było przewidzieć wszystko,co się za chwilę stanie,ale przez nieuwagę (Niall ściągał z siebie bluzę) przegapiłam ważny moment,w wyniku czego przerażający moment nastąpił wtedy,gdy najmniej się go spodziewałam.Skończyło się na tym,że wysypałam chipsy,stłukłam talerz i wydarłam się jak głupia.Po napadzie paniki nastąpił napad śmiechu,zawsze tak mam.No i znów wszyscy się ze mnie śmiali.Już nigdy nie obejrzę z nimi horroru.

 Zakończenie było jeszcze gorsze niż początek.Okazało się,że to wszystko to była wyobraźnia głównych bohaterów,a oni tylko się naćpali.Mimo wszystko i tak się boję.

-Vic,zostaniesz na noc?-odezwałam się błagalnym tonem do brunetki,która właśnie rzucała miską po popcornie w Harrego.Ten spojrzał na nią ze złością,wyklął pod nosem i wyszedł do kuchni.

-A nie wolisz spać z Niallem?-rzuciła niebezpiecznie głośno w momencie,w którym blondyn przechodził obok nas.Czułam,jak rumieniec wstępuje na moją twarz,bez zwlekania złapałam ją za rękę i pociągnęłam na górę do swojego pokoju.

-Ale ty jesteś głupia!-natychmiast krzyknęłam zamykając za sobą drzwi.-Przecież on mógł to słyszeć!

-No i co?Nawet jeśli słyszał,to za nic by się nie domyślił.-Victoria była zbyt obojętna na to wszystko.Czemu ona nie rozumie,że ja przeżywam to sto razy bardziej niż cokolwiek innego?!

 Już miałam ponownie zacząć na nią krzyczeć,gdy do pokoju wpadła Perrie i El.Wciąż śmiały się idiotycznie,popchnęły mnie na łóżko i usiadły po obu jego stronach.

-Pam,ale on na ciebie leci!Jak tylko poszłyście,podszedł do nas i zaczął gadać coś w stylu:”Mówiły coś o mnie?”-zaczęła Perrie doskonale udając Nialla.Wiecie,to był sarkazm.

-Nie,to było tak:”Usłyszałem swoje imię?”-poprawiła ją Eleanor,również świetnie interpretując jego akcent.

-Nie,to brzmiał tak:”Ale ona jest chora,nie kocham jej i jest brzydka,w życiu bym się z nią nie umówił.”-tym razem ja się odezwałam ze zrezygnowaniem wpatrzona w sufit.Dziewczyny spojrzały po sobie kręcąc głowami.

-W życiu nie słyszałam większych głupot.

 Perrie,dobrze wiem,że kłamiesz.

-No dobra,zostawmy temat Pam pogrążonej w otchłani friendzone:kiedy masz zamiar mu powiedzieć?-zaczęła Vic odciągając nas(a raczej mnie) od dołującego tematu.

 Oparłam się o ścianę zdmuchując włosy z twarzy.

-Nie wiem.Waham się między „nigdy” a „na pewno nie dziś”.-odpowiedziałam obojętnie oglądając swoje błękitne paznokcie.Co mam niby powiedzieć?Że zrobię to czternastego grudnia bieżącego roku,o godzinie siódmej dwadzieścia trzy,zanim jeszcze słońce wstanie?

-Żartujesz?Wzdychacie do siebie od trzech lat,kiedyś w końcu trzeba ,mu to powiedzieć!-zawołała Perrie dźgając mnie palcem w rękę.-Po prostu to zrób,nawet teraz!

-Żartujesz sobie?Nigdy w życiu!-powiedziałam wstając i wypychając je z pokoju.-A teraz idę spać.Dobranoc!

-Ale…-zaczęła Victoria,ale nie dokończyła bo zamknęłam jej drzwi przed nosem.Koniec rozmowy,nie mam już ochoty na spanie z którąkolwiek z tych idiotek.Odwróciłam się i z ciężkim wdechem oparłam o skrzydło drzwi.

 Patrząc na ten pokój stwierdziłam,że powinnam go jakoś ogarnąć,a przynajmniej załatwić nowy wystrój.Białe ściany,jasna podłoga,beżowy dywan na ziemi. Naprzeciwko łóżka biurko zarzucone jakimiś papierami i nutami,tuż obok półki z książkami.Za szafką nocną na lewo ode mnie szafa ledwo utrzymywała nadmiar ciuchów.Między nią a drzwiami prowadzącymi do małej łazienki spore okno rozświetlało cały pokój,choć nie teraz,bo był środek nocy.Taka prowizorka od trzech miesięcy,czyli od kiedy tu zamieszkaliśmy.

 Bez zastanowienia podeszłam do okna i zasłoniłam je zwiewnymi zasłonami.Weszłam do łazienki,wzięłam prysznic,umyłam zęby,rozczesałam włosy.

 Ruszając do łóżka w za dużym podkoszulku zatrzymałam się stojąc na dywanie.Może faktycznie powinnam mu powiedzieć?Jutro.Jutro to przemyślę.

 Pomyślałam o tym idiotycznym horrorze i nagle zapragnęłam się do kogoś przytulić,chociażby po to,by w spokoju zasnąć.Najlepiej do jakiegoś chłopaka.Mógłby być blondynem o niebieskich oczach,umiejącym grać na gitarze.Oh,i musi nazwać się Niall Horan.Do kogoś takiego z chęcią bym się przytuliła.

*Niall*

-Już nie żyjesz!-zawołał brodaty facet celując z pistoletu w jakiegoś typka.

-O nie,nie możesz!-zaprotestował drugi próbując wyrwać mu broń z ręki.

-Owszem,mogę!

  Siedziałem kompletnie znudzony filmem w dziwacznej pozycji na kanapie z nogami opartymi o ścianę,gdy usłyszałem kroki na schodach.

-Cześć,co oglądasz?-zapytała Pam spoglądając na mnie zaspanym wzrokiem.Niedbale przeczesała włosy i udała się do kuchni.

-Jakieś idiotyczne seriale.

-Ty to masz ciekawe życie.Tylko się napiję i ci nie przeszkadzam.-odpowiedziała sięgając po sok z lodówki.Wyciągnęła szklankę i zaczęła nalewać do niej napój.

 Przyjrzałem się jej wyglądowi.Miała na sobie świetną piżamę,a mianowicie za dużą koszulkę,która świetnie eksponowała jej długie,piękne nogi.Pod bluzką miała zapewne jedynie majtki.I nagle w mojej głowie pojawiły się niegrzeczne wyobrażenia,ale zachowam je dla siebie.Nie musicie wiedzieć.

 Teraz mogłaby się schylić,pokazać,co chowa pod materiałem koszulki…Okej,spokój.

 Obserwowałem jej ruchy z zapałem,gdy korek od kartonu soku spadł jej na podłogę.Bez zastanowienia zgięła się w pół w poszukiwaniu zguby.

 O matko.Matko,matko,matko,matko.W życiu,nigdy w życiu nie widziałem seksowniejszej dziewczyny.Aż zmieniłem pozycję na kanapie,by lepiej się jej przyjrzeć.

 Za duża koszulka zsunęła jej się po plecach,dzięki czemu miałem przed oczami genialne pośladki w zielonej bieliźnie.Ze skupieniem poszukiwała tego nieszczęsnego korka na podłodze nie widząc,jak chłopak tuż za nią dostaje szału hormonalnego.Musiałem cholernie mocno ścisnąć oparcie kanapy,by powstrzymać swojego przyjaciela przed postawieniem się do pionu(if you know what I mean).

 Byłem tak wciągnięty w celebrowanie jej kobiecości,że nie zauważyłem gdy wstała i przelotnie spojrzała się za siebie.Jakieś cztery metry od niej siedział podniecony koleś,któremu ciekła ślina na widok jej ciała.Świetnie,teraz pomyśli,że jestem jakimś zboczeńcem…bo pewnie jestem.

 Zaczerwieniła się,podobnie jak ja i uciekła w stronę schodów nie przestając nerwowo naciągać koszulki na nogi.Jakim ja jestem idiotą!

 Tak oto wygląda moja relacja z Pam:Jest fajnie,nagle natrafia się jakaś okazja do zboczonych myśli,ona uznaje mnie za gwałciciela,robi się głupio.I tak w kółko.